Door USA richting westen...

Vanaf maandag 18 jui tot en met 9 juli

Maandag 18 juni, vroeg opgestaan, omdat we langs een garage willen om een nieuwe trekband om de ashoes te laten maken. Rond 9 uur komen we aan bij de garage. Niet merkgebonden en ook geen showroom met glimmende auto's, meer een workshop zoals die van Cooter uit de Dukes of Hazard. De eigenaar van de garage gaat direct aan de slag, en maakt van 2 korte bandjes, 1 lange. Na een uurtje tijden we weer weg, via New Bremen en Potsdam, duidelijk een streek met Duitse roots. 's Avonds op de KOA-camping check ik de aandrijfashoes nog even, helaas is ook deze trekband eraf gelopen.
De volgende ochtend bel ik R. van onze camperdealer om onderdelen te laten opsturen.
We kunnen gelukkig nog wel verder rijden. Zo rijden we naar een camping vlakbij Cincinatti. Het is een State Park camping, gelegen aan een meer. We gaan 's avonds een rondje lopen rond het meer en komen langs de boten verhuur. Behalve kano's en waterfietsen verhuren ze ook pontoonboten. Het is eigenlijk een soort catamaran; twee drijvers met een vlak dek en een buitenboordmotor. Het vlakke dek is voor Petra toegankelijk met de rolstoel.
Cincinatti heeft een van de mooiste dierentuinen van de VS, en daar gaan we woensdag heen. Het is al weer warm, maar de camper kan onder een afdak geparkeerd.
In de dierentuin hoppen we van schaduw naar schaduw. De dieren hebben het ook warm, ze laten zich lang niet allemaal zien. Na een paar uurtjes gaan we terug naar de camping, drinken wat, en pakken wat spulletjes bij elkaar voor de tocht met de pontoonboot. Petra kan heel gemakkelijk aan boord rijden. Langzaam varen we weg en maken een 2 uur durende tocht op het meer.
We rijden naar Indianapolis om daar de bestelde onderdelen op de KOA camping in ontvangst te nemen en ze te laten monteren. Deze zouden op vrijdag moeten aankomen.
Maar in plaats van de onderdelen, komt er een fax binnen, waarin men alle (on)mogelijke dingen vraagt over het wiellager. De campingeigenaar belt met DHL, om te vragen waar dit op slaat. Tja, regels zijn regels en hoe Sander DHL ervan probeerd ervan te overtuigen dat deze gegevens moeilijk te zijn achterhalen, het helpt niet. Door deze in onze ogen belachelijke burocratie, loopt de levering dus vertraging op.
Uiteindelijk komt het pakje maandagmiddag. Omdat we zo'n beetje ieder grassprietje wel kennen en om dichterbij de garage te zitten, rijden we naar een andere camping.
Hier is onze plaats volledig in de zon. Het is een troosteloze visserscamping. We kunnen niet veel anders doen dan buiten in de schaduw onder een boom zitten lezen.
De volgende ochtend staan we om 8.00 uur op de stoep van de garage. Helaas zit de monteur in de file dus pas om 9.30 begint hij aan onze camper. We zitten nog in de schaduw. Helaas komt de monteur met het bericht dat de binnenste keering kapot is, maar dat een nieuwe besteld is en onderweg. We zullen de rest van de dag en de nacht moeten doorbrengen bij de garage. Het is bloedheet en er is niks op dit industrieterrein. We zitten maar een beetje en wachten tot we eindelijk kunnen gaan slapen.
Ook de volgende dag zit het tempo er nog niet vroeg in. Eindelijk is de nieuwe keering er, maar deze blijkt niet te passen. Maar gelukkig is met de nieuwe de oude keerring wel te repareren. Zo rond 11.30 is de klus geklaard en kunnen we gelukkig weer verder.
Het is deze dag ontzettend heet en ook rijden geeft nauwelijks verkoeling. We moeten boodschappen doen, en blijven lang treuzelen. Buitengekomen voelt de warmte als een grote fohn. We rijden naar een State Park camping en blijven zoveel mogelijk in de schaduw. De nacht brengt geen verkoeling, we kunnen alleen slapen met natte handdoeken om ons heen. Ook Florina blijft maar heen en weer lopen en hijgen.
Na een woelige nacht worden we wakker en Petra gaat eerst in de rolstoel, voor we ontbijten. Om Florina af te koelen vinden we gelukkig een plek aan het water waar ze kan zwemmen. Nog nat gaat ze in de camper. We rijden door de oneindige graanvelden van
Illinois en komen weer aan bij een State Park genaamd MacBride. Ook hier is een meer bij en we willen Florina weer laten zwemmen om af te koelen. Ze steekt net 1 poot in het water als er een sirene gaat loeien. Iedereen verlaat direct het strand. We lopen maar snel terug naar de camping. Onderweg komen we een ranger tegen die vraagt of we het weeralarm gehoord hebben. Ja dus, en ze zegt dat we kunnen schuilen in het toilet gebouw. Op de camping aangekomen doet Sander de ramen dicht, en sluit de stroom af.
We lopen naar het toiletgebouw en al snel komen er meer mensen. De ranger checkt of iedereen binnen is en het wachten begint. Het gaat even hard waaien, maar de verwachte zware storm gaat gelukkig voorbij, aan ons in ieder geval. Elders in de regio en zelf nog verder heeft deze storm veel schade aangericht. Na een half uur gaan we weer naar camper. Het gaat nog wel even regenen, maar ook dit is snel voorbij. Het is nu wel een stuk opgefrist.
Ook de volgende dag rijden we door de onmetelijke graanvelden, nu van Iowa. We proberen een beetje door te rijden, om een beetje op schema te blijven. 's avonds nemen we weer een KOA -camping, zodat we weer eens een wasje kunnen draaien. Het zwembad zorgt ook voor wat verkoeling. De volgende dag rijden we nog steeds door de graanvelden. De weg loopt van graansilo naar graansilo. Zolang we rijden is het in de camper nog wel dragelijk qua temperatuur, maar stoppen betekent hitte ! Toch stoppen we onderweg in Mankato bij een mall. Hier kunnen we lekker koel lunchen en even de benen strekken. Toch moeten we voor het laatste stukje rijden deze dag toch weer de camper in.
We rijden de Laura Ingalls Wilder memorial highway naar Walnut Grove.
Laura Ingalls Wilder is de schrijfster van de Little house on the prairie boeken en van de gelijknamige tv-serie. Walnut Grove wordt hier veelvuldig in genoemd.
De volgende dag bezoeken we het aan haar opgedragen museum. Het bestaat uit een souvenierswinkel en een aantal gebouwtjes. We brengen hier enige tijd door en hierna lunchen we in het dorpscafe. Hoewel het dorp de nodige bezoekers ontvangt, is het niet toeristisch, gewoon een slaperig Amerikaans dorpje. Op het heetst van de dag lopen we weer terug naar de camping, aan de kreek, die zo vaak in de boeken van Laura Ingalls Wilder voorkomt.
We laten Wallnut Grove weer achter ons en verlaten de prairie. Het landschap verandert langzaam van landbouwgebied in merengebied. Minnesota heeft volgens eigen zeggen 15.000 meren en deze bevinden zich grotendeels in het noorden hiervan. We doen nog maar eens een WallMart aan voor de brrodnodige boodschappen. Naar de camping is het nog maar een kort stukje. Bij het aanmelden blijken "pets" niet toegstaan, maar Florina is geen pet, dus ze mogen haar niet weigeren. Schoorvoetend gaat de dame akkoord, nadat ik haar ervan verzekerd heb dat Florina niet gaat rondrennen op de camping en niet gaat blaffen. Doordat de camping aan een meer ligt, kan Florina 's avonds even zwemmen.
Er is een soort strandje bij, en hier kan ze even heerlijk afkoelen. We blijven buitenzitten totdat het donker wordt. In de camper is het dan nog steeds warm en benauwd, ondanks dat we de ramen open hebben en de ventilatoren aan.

De hierop volgende dagen blijft het warm. We moeten nog een keer ' s avonds schuilen als een weerwaarschuwing wordt afgegeven.
Ook deze keer blijft het gelukkig bij een waarschuwing. Er liggen op deze camping al enige bomen om en er staat een caravan met een gekneusd dak. De camping zit al enige dagen zonder stroom. Ook de volgende camping, prachtig gelegen aan een meer, zit zonder stroom als we aankomen. Het allerlaatste stukje van de bovengrondse leiding is doormidden gesneden door een vallende boom. Maar aan het eind van de middag komt er een hoogwerker en de leiding wordt weer aan elkaar geknoopt. Ondertussen hebben wij de grootste lol met Florina, die steeds opnieuw de bal uit het water haalt en zelf van de aanlegsteiger springt om de bal te pakken. We bliven drie nachten op deze camping. Op een van deze dagen rijden we naar Ely om een wolvebcentrum te bezoeken. Er worden wolvenpups aan het publiek getoond. De wolfjes reageren wel op Florina, maar Florina keurt ze geen blik waardig. Verder lopen we nog even door het centrum van Ely.
Terug op de camping is er gelukkig weer een plekje voor ons. De kleine camping was nogal vol, maar desondanks deed men veel moeite ons een plekje te bezorgen.
Door een prachtig landschap rijden we naar International Falls, omdat we daar een bootocht kunnen maken. Werkelijk schitterend, het wemelt hier van de kleine eilandjes.
We zien zeer veel dieren, door de verrekijker die je aan boord kunt lenen. Onder andre een aantal zeearenden. We vinden een kleine camping waar we aardig staan.
De volgende dag gaan we weer de grens over. Maar eerst moeten we nog tol betalen voor een brug van nog geen 10 meter lang. Via een onogelijke weg komen we bij het Canadeze Grenskantoor aan. Na het gebruikelijke vragenvuurtje zijn we weer in Canada. Ook hier is de natuur weer prachtig, vele grote en kleine meertjes met rotspartijen. We vinden een camping vlakbij een waterval.
Hier ontspannen we lekker en maken ons op voor de reis door Canada naar Calgary.

NB; We houden nog een uitgebreide blog bij op colorfullworldusa en deze blog komt hierdoor soms in de verdrukking. We doen ons best om deze ook enigzins bij te houden, maar dit kan soms even duren.