Acadia en adirondack tm 2 juni

English translation futher down…..

We laten het Acadiapark weer achter ons en rijden in de richting van de White Mountains. De route die we rijden is erg mooi en we verbazen ons er nog steeds over hoe breed de wegen zijn en hoe uitgestrekt het landschap vaak is. Het wegdel is niet overal even goed, doordat de winter hier lang duurt, hebben ze hier te maken met nogal wat opvriezingen, die ook de weg beschadigt.
We hebben een camping aan een meer gevonden en rijden hier naar toe. Op het campingbord staat een kruis, het zal wel een christelijke camping zijn, maar als we de weg naar de camping opdraaien, hangt aan ieder boom een Amerikaanse vlag en een
vlag met een kruis erop. We hebben er niet zo’n goed gevoel over, het lijkt ons teveel van het goede, een beetje extreem. We keren dan ook om en gaan op zoek naar een andere camping. We vinden er een, en ook een mooie aan een meer, met een snelstromende rivier.
Hierna rijden we door de White Mountains en maken een wandeling naar een waterval.
Het pad begint redelijk vlak maar hoe dichter we naar de waterval toe lopen, des te slechter wordt het pad. De laatste honderd meter is voor Petra niet te doen en Sander gaat alleen de waterval bekijken. We slapen die nacht op een camping die midden in de natuur ligt, vrijwel helemaal verlaten. De eigenaar verzucht dat het nu stil is en in het hoogseizoen overvol. Hij wenste dat er wat meer spreiding was.
De dagen hierna voelt Petra zich niet erg lekker, we verblijven op een KOA-camping, zodat we internet hebben en we een wasmachine tot onze beschikking hebben.
Donderdag 24 mei rijden we eerst naar het Looncentre. Een loon is een vogel die hier in de streek voorkomt, maar erg zeldzaam is. We worden hartelijk ontvangen door de beheerders die in het voorjaar zelf in Nederland zijn geweest. En zo zitten we even later foto’s van Nederland te bekijken.
Het is vandaag een dierendagje, want ’s middags bezoeken we een natuurpark, waar ook beren zijn. Hoewel er alleen glas tussen zit, is Florina absoluut niet bang voor ze.
Het weer is lekker zonnig en we rijden naar een camping aan het strand bij Burlington.
Het is weekend en er is nog 1 plaatsje vrij, vanwege een “cancellation”
We staan tussen een aantal grote campers en vallen een beetje in het niet.
Petra voelt zich nog altijd niet zo lekker en gaat vroeg naar bed.
Ook de volgende dag is het lekker weer en we gaan een eindje wandelen richting het strand. Er is ook een strandtentje en daar eten we wat en we kijken over het water naar onze volgende bestemming, Adirondeck Mountains. Hoewel Petra zich wel wat beter voelt, gaan we weer terug naar de camper, en Petra gaat weer slapen.
Omdat we de volgende dag weer verder gaan en er regen verwacht wordt, wil ik alvast de luifel indraaien. Vreemd genoeg slipt het draaimechanisme en gebeurd er niets.
Om het nader te bekijken heb ik een trap nodig en vraag deze bij de campingreceptie.
Als ik een “ladder” vraag kijkt ze me vreemd aan. “what is a ladder?’ Eh..stairs to climb on, zeg ik twijfelend. “Oh, a laaadder” Ah, de a niet lang genoeg vastgehouden.
Terug naar de camper wacht ik een tijdje tot Jim hem komt brengen, maar die komt niet.
Net als ik de picknicktafel in m,n eentje aan het verschuiven ben om deze als ladder te gebruiken, komen er twee buurmannen om de hoek kijken. Of ze ergens mee kunnen helpen ? Nou, met het verschuiven van de picknicktafel. Eenmaal op de picknicktafel geklommen, blijkt het mechanisme van de luifel gewoon los te zitten. Even de schroeven aandraaien en klaar. Later loop ik naar de buren toe met ons kaartje en blijf een uurtje bij hun bij het kampvuur praten onder het genot van een wijntje. Ondertussen kom Jim langs met de ladder, maar ik bedank hem vriendelijk en zeg dat het niet meer nodig is.
Hij vraagt of we echt uit Nederland komen en hij verteld dat z’n opa uit Amsterdam kwam. Hij heette Veen van de achternaam, eigenlijk Van Veen maar dat werd afgekort.
Er zijn inderdaad veel mensen die familiebanden met Nederland hebben. Ook onze buren hebben kennissen met Nederlandse namen.

Vandaag staat er een leuk uitstapje op het programma, namelijk een bezoekje aan de ijsfabriek van Ben en Jerry’s. Het bedrijf is in echte Ben en Jerry’s stijl geschilderd met bonte kleuren en veel koeien, echt jaren ’70.
De fabriek is vandaag niet in werking, maar we kunnen wel een rondleiding krijgen,
en aan het eind een ijsje. We kopen aan het loket nog een beker lekker ijs, zodat we de komende uren niet hoeven te lunchen. We rijden de weg verder af, maar op een geven moment wordt de weg steeds smaller en steiler en op een geven moment komen we op een steil stuk niet verder. We moeten omdraaien. Gelukkig is het op dat moment rustig en is er een mogelijkheid om te keren. Voorzichtig in de eerste versnelling dalen we weer af en moeten een heel eind terug voor we weer op de dorgaande weg zitten.
Uiteindelijk rijden we Adirondack Park binnen en kamperen zonder stroom op een National Park Campsite. Zonder stroom is wel spannend, we moeten dan ook de stroom voor Petra’s matras uit de huishoudaccu’s halen via de omvormer. De volgende dag doet de matras het nog steeds, zodat we ook een volgen de keer wel een keer zonder stroom kunnen staan.
We rijden nu dieper Adirondack in en gaan op zoek naar het John Dillon Park. Hier zouden allerlei voorzieningen voor gehandicapten zijn, waaronder een boot en een lang rolstoelpad. De ingang naar het park is lastig te vinden en direct draaien we een modderige weg met stenen op. De weg is 2 mijl lang, met korte klimmetjes en scherpe bochten. Halverwege ligt er een boom op de weg, maar deze is zo rot dat Sander zonder moeite deze opzij kan leggen. Aan het eind van deze weg is een kantoortje en Sander loopt eens naar binnen waar we kunnen staan met de camper, er is immers een campground bij ? Hm, de eenzame student die achter de balie staat vindt het goed dat we op de parkeerplaats staan, maar zijn baas niet. Dus moeten we weer terug en het begint ook nog te regenen. Direct vanaf de parkeerplaats moeten we steil omhoog, maar de camper red het net niet. Dus maar weer terug laten zakken en een aanloop nemen met een wat hoger motortorental. Met de juiste balans tussen het doorslippen van de banden en wat grip komen we de helling op.
Nu weer het hele eind over de weg. We besluiten een dichtbij gelegen RV-camping te nemen, het regent nu echt flink. We zitten dan ook in de camper de rest van de middag.


------translate by google

Acadiapark We leave it behind us and drive in the direction of the White Mountains. The route we drive is very nice and we still marvel at how wide the roads are and how vast the landscape often. Wegdel It is not always good, because the long winter here, they are dealing with a lot opvriezingen, which also damaged the road.We found a campsite on a lake and drive over here. The site sign a cross, it will be a Christian camp, but if we pay the road to the campsite, hanging on every tree an American flag and aflag with a cross. We did not feel so good about it, it seems too much, a bit extreme. We therefore turn around and go looking for another site. We find one, and also a beautiful lake, with a fast flowing river.Then we drive through the White Mountains and take a walk to a waterfall.The trail starts fairly flat but the closer we walk up to the waterfall, the worse the path. The last hundred meters is not to do and Petra Sander is the only waterfall. We sleep that night at a campsite in the middle of nature lies almost completely deserted. The owner complains that it is quiet and crowded in high season. He wished there was more spread.The days following Petra did not feel very good, we stay at a KOA campground, so we have internet and a washing machine we have at our disposal.Thursday, May 24 we first drive to the Wage Centre. A wage is a bird that occurs here in the region, but very rare. We are welcomed by the managers in the spring itself in the Netherlands have been. And so we're a little later to view photos of the Netherlands.Today is a day of animals, because the afternoon we visit a national park, where bears are. Although there is only glass between them, Florina is absolutely not afraid of them.The weather is sunny and we drive to a campsite on the beach at Burlington.It's the weekend and there is 1 seat available due to a "cancellation"We are between a large number of campers and fall a little in comparison.Petra still feels not so good and goes to bed early.The next day the weather and we go for a walk towards the beach. There is also a beach tent and then we eat and what we look across the water to our next destination, Adirondeck Mountains. Although Petra is a bit more comfortable, we go back to the camper, and Petra goes back to sleep.As we go again the next day and rain is expected, I already screwed the canopy. Oddly enough, slipping the turning mechanism and nothing happened.To take a closer look, I need a step and ask them at the campsite reception.If I were a "ladder" question she looks at me strangely. "What is a ladder?" Um .. stairs to climb on, I say doubtfully. "Oh, a laaadder" Ah, the a is not held long enough.Back to the camper I wait a while until Jim comes to him, but will not come.Like me, the picnic table in m, n one is shifting to'm using this as a ladder, two are neighbors around the corner. Or they can help with anything? Well, with the shifting of the picnic table. Once climbed on the picnic table, shows the mechanism of the canopy just loose. Just tighten the screws and ready. Later I walk to the neighbors with our ticket and stay for an hour in their talk by the campfire while enjoying a glass of wine. Meanwhile Jim come along with the ladder, but I thank him kindly and say that it is no longer needed.He asks if we really come from the Netherlands and he told his grandfather came from Amsterdam. He called Hermits of the surname, Van Veen but actually that was abbreviated.There are indeed many people who have family ties with the Netherlands. Our neighbors have acquaintances with Dutch names.Today there is a nice outing on the program, namely a visit to the Ben and Jerry's ice cream factory. The company is in real Ben and Jerry's style painted with bright colors and lots of cows, really 70s.The plant is not operating today, but we can get a tour,and at the end of an ice cream. We buy at the counter a nice cup of ice, the next few hours so we do not have lunch. We drive further down the road, but at some point, the road is narrower and steeper and at some point we reach a steep stretch no further. We must turn around. Fortunately, at that moment quiet and there is a possibility to reverse. Caution in first gear we descend again and have a long way back before we dorgaande back on track.Eventually we drive Adirondack Park and camping without power on a National Park Campsite. Without power is exciting, we should have the power to Petra's mattress from household batteries get through the inverter. The next day, the mattress is still, so we also follow the time it once without power can stand.We drive deeper Adirondack and look for the John Dillon Park. Here were all kinds of facilities for disabled people, including a boat and a long rolstoelpad. The entrance to the park is difficult to find and instantly we turn a muddy road with stones. The road is 2 miles long, with short climbs and sharp turns. Halfway there is a tree on the road, but this is so bad that Sander can lay it aside without difficulty. At the end of this road is an office and Sander runs even in where we can stand with the camper, because there is a campground at? Hm, the lone student standing behind the counter is good that we in the parking lot, but his boss. So we have to back and it starts to rain. Direct from the parking lot, we must steep, but not just save the camper. So back to bags and take a run with a slightly higher engine speed. With the right balance between the spin of the tires grip and what we come up the ramp.Now again all the way across the road. We decide a nearby RV campground to take it rains really brave. We are therefore in the camper for the rest of the afternoon.